مهديار

او راه سفاهت رفت وبه ياري بتهاي سنگي برخاست و من راه صواب رفتم و خداي محمد (ص)را ياري کردم در نتيجه با يک ضربت کارش را بساختم و جيفه اش را چون تنه ي خرما در ميان ميدان روي زمين گذاشتم و رفتم و به جامه هاي جنگي اش طمع نکردم با اينکه ميدانستم اگر او بر من دست مي يافت  ومرا مي کشت  جامه ام را ميبرد